عمریست تشنه کام تو هستیم و آب نیست            عـمریست بیـقرار نشستیم و تاب نیست

عمریست در نـبـود تو هـمـسایـۀ شبـیـم            در آسـمـان هـیـچ دلـی آفــتـاب نـیـسـت

سرشار از محبت و از مهـربـانی است            در عالم حضور تو حرف عذاب نیست

می‌جویمت به خواب و نفـهمیده‌ام هنوز            در چشم های منتظران تو خواب نیست

بایـد خـودت برای ظـهـورت دعـا کنی            در دست ما دعای فرج مستجاب نیست

ما گـوشـمـان نـمی‌شـنـود پـاسـخ تو را            ورنه سـلام های کسی بی جـواب نیست

ای مـرد انـتـقـام! زمـانـی که می‌رسـی            دیگر بـقـیـع مثـل گـذشته خـراب نیست

بهـتـر بمیـرد آنکه دلـش بین روضه ها            از داغ خـشکی لب جـدّت کـباب نیست

حالا که حـرف تشنـگـی آمد، مصبـیتی            بالاتـر از مصیـبت طـفـل ربـاب نیست